Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek


Sarah en Charles

Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek beeldscherm (vergrote weergave in fotogalerij)
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek beeldscherm
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek beeldscherm
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek Perspectieftekening
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek Inplantingsftekening
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek Conceptschets
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek Tekening van zitmeubel
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek De vier seizoenen
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek Sfeerbeeld
  • Kunstproject BuSO 'Heemschool 2' Neder-Over-Heembeek Sfeerbeeld
  • Status:

    Realisatie

  • Onderwijs type:

    GO! onderwijs

  • Onderwijsniveau:

    Buitengewoon Secundair onderwijs (BuSO)

  • Adres:

    Koning Albertlaan 181, 1120 Neder-Over-Heembeek

  • Opdrachtgever:

    Team Vlaams Bouwmeester

  • Trefwoord:

    Kunst in opdracht


The sensory room aka De snoezelkamer

Een ‘snoezelkamer’… voor ons een moeilijk te plaatsen woord, maar een gebruikelijke term in het bijzonder onderwijs. Wij moesten even grinniken toen we het woord voor het eerst hoorden. Toen we de plek zelf zagen, werd ons echter snel het geniale van ‘de snoezelkamer’ duidelijk… Charles: Eigenlijk zou elke kleuterschool zo’n snoezelkamer moeten hebben. Sarah: Elke lagere school, elke middelbare school…
C: Mmh, middelbare school... Zo’n kamer zou het temperament van die tieners misschien wat verzachten, maar ik denk dat het toch eerder een orgie - kamer zou worden.
S: Ja, waarschijnlijk… (grinnikt).
C: In de Heemschool (de school waar wij voor kozen – een school voor bijzonder onderwijs) zitten wel jongeren tot 21 jaar…
S: Weet je waar de term ‘snoezel kamer’ voor staat?
C: Mmm… knuffelen?
S: Eigenlijk gaat het over het prikkelen van de zintuigen. Ze noemen het ook wel ‘sensory room’.
C: Vooral auditieve en visuele prikkels dan…Vandaar de discobal die er momenteel hangt.
S: Ja, die geeft mooie lichtvlekjes op de muren als je daar een spotje op richt. Die dansende vlekjes zijn hypnotiserend.
C: Een snoezelkamer is eigenlijk een chill-out…
S: Tot rust komen maar ook zintuiglijke ervaringen opdoen.
C: Ja op een impulsieve manier, zonder dat er te veel bij komt kijken. Vandaar dat ik vind dat het werk dat we voor de snoezelkamer maken, toegankelijk moet zijn.
S: Wat mij vooral is bijgebleven van ons bezoek aan de Heemschool is hoe die gasten daar gefascineerd zijn door weersomstandigheden. Of eerder: door het fenomeen van het weer. Als het sneeuwt kan er naar het schijnt geen les worden gegeven, de kinderen plakken dan letterlijk met hun neus tegen de ruit…
C: En het feit dat ze volledig opgaan in het ‘naar iets toe leven’, maar wanneer het moment er dan eindelijk is, zijn ze al weer bezig met hun volgende verlangen… Ze zijn drie dagen bezig met de Sint die gaat komen, maken zwarte pieten van papier-maché en wanneer Sinterklaas dan voor de deur staat, vragen ze waar de Kerstman blijft.
S: Het moment beleven is minder belangrijk dan het verlangen ernaar. Zoiets als: kijken van op een afstand is plezieriger dan er middenin zitten.
C: Vandaar dat ik dacht aan een ‘uitzicht’.
S: En omdat het weer blijkbaar zo’n impact op hen heeft, zou dat hetgene kunnen zijn dat het uitzicht…
C: …een landschap…
S: …transformeert.
C: Een seizoen kan je heel gemakkelijk vertalen in een gevoel.
S: Een gemoedstoestand.
C: De lente is verliefdheid, de winter depressie…
S: Herfst is onrust en zomer is volle extase.
C: Dus de snoezelkamer zou een plek worden waar ze kunnen verlangen naar een andere plek…
S: Een uitzicht op de wereld.
C: En dat allemaal vanuit eivormige ligbedjes.
S: Halve witte eitjes die hen omsluiten als een cocon.
C: …Onder de sterrenhemel van de dome waar de snoezelkamer zich in bevindt.
S: Een planetarium onder de hemel.
C: De kamer zelf is een soort van bubbel, een oneindige ruimte.
S: Zoals in die SF-film Soylent green, waar de laatste wensdroom van een stervende wordt geprojecteerd op het plafond en de muren van een reusach - tige dome.
C: Ja zoiets, behalve dan dat de kindjes niet gaan sterven en ook niet tot eten worden verwerkt nadien… Eerder de kinderkamer uit Akira.
S: Een panoramisch beeld dat eeuwig loopt, waarin de vier seizoenen in elkaar overlopen.
C: In het midden van de ruimte staat een draaiend podium waar de eivormige bedjes op staan.
S: De bedjes draaien langzaam mee op het podium en passeren zo alle verschillende seizoenen en de veranderingen in het landschap.
C: Aan weerszijden van de hoofdsteun zitten kleine speakers, waardoor geluiden klinken van de natuur en het landschap waarnaar ze op dat moment kijken.
S: Dan moeten de B-architecten (die de school verbouwen) dat koepeldak mee verwerken in hun plannen…
C: En het panorama kan in de muur zitten alsof het een raam naar buiten is.
S: Misschien zijn ze daar wel voor te vinden. Als een verwijzing naar die 18de-eeuwse architect, Étienne-Louis Boullée, die gebouwen met koepel - daken ontwierp in een tijd waarin ze nog niet de mogelijkheid hadden om zo’n gewelven te bouwen.
C: Een (voor)uitzicht naar de toekomst…