Rolandstrasse
Legner en van Ooyen
-
Status:
Realisatie
-
Onderwijsniveau:
Basisonderwijs (kleuter + lager) (BO)
-
Oppervlakte:
5707m2
-
Aantal klassen:
21
Nieuwe ontwikkelingen om origineel karakter te bewaren
Dit moderne schoolgebouw uit 1961 en werd ontworpen door architect Paul Schneider-Esleben. In 1990 werd het beschermd als monumenten omwille van zijn architectuur, die aan de IIT gebouwen in Chicago van Mies Van Der Rohe doet denken en omwille van de didactische waarde van de erin geïntegreerde kunstwerken. Het gebouwconcept is sober met twee klassenvleugels verbonden door trappenhuizen rond een binnenhof. De vleugel op pijlers geeft verbinding met de speelplaats achteraan. Tussen de kopgevels in geglazuurde baksteen zijn de lange gevels strak geritmeerd door geprefabriceerde gevelmodules tussen het oorspronkelijk zichtbaar gelaten betonskelet. Een 2 cm dikke binnenisolatie en de enkele beglazing waren destijds voldoende.
Voor de sanering vandaag waren inventieve oplossingen nodig om de gevels te herstellen en tegelijk te voldoen aan hedendaagse standaarden. Een omhullende thermische isolatie en een volledig nieuwe bekleding in 2,5 cm dikke panelen in glasvezelcement bood de oplossing. De dubbele beglazing in de nieuwe aluminium ramen maakten stalen verstevigingen noodzakelijk. De gesloten borstweringen werden alleen aan de klasgevels hernomen, voorzien van dunne vacuüm isolatiepanelen. Aan de zijde van de gangen werd ervoor geopteerd de borstweringen van glas te voorzien om ruim zicht op de speelplaats in het binnenhof te bieden. Door de huidige sanering, onder leiding van de architecten Legner en van Oyen werd het gebouw ook op het vlak van vocht-, warmte- en geluidsisolatie en brandveiligheid geactualiseerd. De verbetering van de binnenluchtkwaliteit en de verwijdering van schadelijke stoffen zoals asbest en PCB’s hoorde daar ook bij.
Het strenge architectuurconcept van het gebouw met aandacht voor standaardisatie is sprekend voor de naoorlogse zuinigheid. Toch werd op de beeldende kunsten niet bespaard. Drie van de vier kunstwerken zijn nog steeds bewaard: een sculptuur van de architect op het binnenhof met de schoolbel en de verlichting, een beweegbaar kleurenorgel (Heinz Mack) en een wandsculptuur “Schattenspiel” (Günther Uecker). Opmerkelijk is ook dat destijds alle noodzakelijke meubilair, de papiermanden, de wastafels, de verwarmingselementen en de gordijnrails naar ontwerp van de architect werden vervaardigd.
De tekst is een synthese en vertaling van de tekst van Klaus Legner in het architectuurtijdschrift Detail 9/2009. Detail publiceerde ook een artikel over het gebouw in Detail 6/1962 dat vandaag online beschikbaar is op www.detail.de/0177.